μόνο το 35% των ερωτηθέντων απέρριψε εντελώς μια τέτοια ιδέα. Επιπλέον, το 10% του πληθυσμού των ΗΠΑ, λέει ότι έχει δει ένα εξωγήινο σκάφος με τα ίδια του τα μάτια.
Και ενώ το ποσοστό των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν απαχθεί από εξωγήινους είναι σαφώς πολύ χαμηλό, όντως τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν, και κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερες ιστορίες έρχονται στο φως.
Σύμφωνα με τους παρατηρητές, τουλάχιστον 4 εκατομμύρια Αμερικανοί ταιριάζουν στο προφίλ ενός απαχθέντος. Οι περισσότεροι από όσους ισχυρίζονται ότι έπεσαν θύματα απαγωγής, πιστεύουν ότι έχουν εμφυτεύματα στο σώμα τους, τα οποία κατευθύνουν τις κινήσεις τους, τις σκέψεις τους ακόμα και το μεταβολισμό τους.
Στην Ελλάδα, η πιο γνωστή περίπτωση απαγωγής, μελετήθηκε από τον ερευνητή Μάκη Ποδότα το 1991 και αφορά στην περίπτωση μιας γυναίκας -για ευνόητους λόγους δε δίνεται το όνομά της-, η οποία ισχυρίστηκε ότι απήχθη σε ξενοδοχείο του Βόλου.
Παρακάτω, δείτε τις περιγραφές ανθρώπων που είχαν μια ανεξήγητη εμπειρία με εξωγήινα όντα:
«Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέσα σε ιπτάμενους δίσκους»
Cynthia: «Όταν ήμουν στα τριάντα, έμαθα από τον πατέρα μου την αλήθεια για ένα κυβερνητικό πείραμα στο οποίο έλαβα μέρος: όπως μου είπε, χρησιμοποίησαν DNA εξωγήινων για τη δημιουργία μου... Επίσης, έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέσα σε ιπτάμενους δίσκους, μακριά και εκεί επάνω. Είχα πολλές επαφές... Οι περισσότερες από αυτές έγιναν όταν ήμουν στην εφηβεία. Με πήραν μακριά. Έμεινα σε τέτοιους δίσκους για αρκετό καιρό... Γνώρισα πολυάριθμα είδη όντων. Έχω συναντήσει Salamander και Greys (‘είδη’ εξωγήινων), διάφορά είδη Greys. Επιπλέον, έχω έρθει σε επαφή με Blue Arcturians, οι οποίοι είναι απίστευτοι. Όλα έχουν τη δική τους προσωπικότητα και τους δικούς τους σκοπούς ... μέχρι στιγμής, δεν έχω συναντήσει ένα ον που να είναι δυσοίωνο. Ποτέ δεν είχα βιώσει την άνευ όρων αγάπη, μέχρι που τους γνώρισα πρόσωπο με πρόσωπο και είχα συνειδητή επαφή μαζί τους. Με έχουν απαγάγει πολλές φορές... Μου μιλούν για τα υβρίδια και πως βρίσκονται εδώ, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους».
Σχέδιο με την περιγραφή των Grey
«Ένας εξωγήινος μου χτύπησε την πόρτα»
Lisa: «Άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα και όταν άνοιξα, στεκόταν έξω ένας εξωγήινος, από το είδος Grey. Αυτό το πλάσμα μου έδωσε ένα μικρό μωρό. Κοίταξα προς το μέρος του και μου έδωσε ένα δεύτερο που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί. Ξύπνησα ουρλιάζοντας και θυμωμένη. Γύρισα πίσω με μώλωπες ή ξύπνησα υποθέτω με μώλωπες που δεν θα έπρεπε να είχα. Είχα μια τρύπα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, από όπου έλαμπε ένα μαύρο φως, με ένα τρίγωνο γύρω από αυτό. Θα ήθελα να πω στον εαυτό μου ότι όλα ήταν ένα όνειρο, αλλά κάπου μέσα μου ξέρω ότι ήταν κάτι περισσότερο από αυτό».
«Επιβιβάστηκα σε ένα UFO»
Travis: «Στις 5 Νοεμβρίου του 1975, εγώ και άλλοι έξι συνάδελφοί μου, ενώ φεύγαμε από την εργασία μας, συναντήσαμε ένα UFO σε ένα απομακρυσμένο δάσος. Ενώ εγώ επιβιβάστηκα σε αυτό, οι συνάδελφοί μου κατηγορήθηκαν ότι με δολοφόνησαν και αναγκάστηκαν να συνθέσουν μια ιστορία για να καλύψουν την απουσία μου. Οι αστυνομικοί μάλιστα τους έβαλαν να περάσουν μέχρι και από ανιχνευτές ψεύδους, και παρόλο που πέρασαν, από τότε έχουν γίνει άπειρες προσπάθειες να εξηγηθεί η απουσία μου. Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου επί του σκάφους, συνάντησα κάποιες σίγουρα μη ανθρώπινες οντότητες και επίσης μερικά όντα που έμοιαζαν με ανθρώπους σε μεγάλο βαθμό. Ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία».
«Πρέπει να μας βοηθήσεις να σώσουμε τον πλανήτη Γη»
Stephen: «Βρέθηκα σε έναν ιπτάμενο δίσκο. Περπατούσα κατά μήκος της εξέδρας φόρτωσης και έψαχνα κάτω, προς τα αριστερά και δεξιά μου, ενώ ένας Grey μου κρατούσε το χέρι. Έβλεπα διάφορα είδη εξωγήινων να έχουν ανθρώπινη μορφή και διάφορους εξωγήινους να έρχονται και να φεύγουν. Το Grey με έβαλε σε ένα μικρό δωμάτιο, η πόρτα ήταν ανοιχτή και μου είπε ακριβώς στο μυαλό μου, "Κάτσε εδώ και περιμένετε, θα επιστρέψω". Έτσι, κάθισα κάτω. Ήταν όλα λευκά και μετά από ώρα επέστρεψε. Στη συνέχεια με πήγε σε ένα άλλο μεγαλύτερο δωμάτιο. Ήταν ένα αμφιθέατρο με καθίσματα γηπέδου. Υπήρχε ένα βάθρο στο κάτω μέρος και αυτός με οδήγησε σε ένα κάθισμα ενώ γύρω μου κάθονταν άνθρωποι αλλά και διαφορετικοί τύποι εξωγήινων όντων. Την επόμενη στιγμή, με οδήγησαν σε ένα άλλο μέρος. Τους έλεγα ‘θέλω να μείνω, δεν θέλω να φύγω’. Άρχισα να κλαίω, τους έλεγα διαρκώς ότι δεν θέλω να φύγω, ότι ανήκω εδώ. "Όχι, δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου, πρέπει να μας βοηθήσεις να σώσουμε τον πλανήτη Γη", αυτό είναι το μόνο που θυμάμαι από όσα μου είπαν».
«Θα μάθεις με τον καιρό...»
Terrance: «Είδα τρεις μικρούς Greys να στέκονται στο κρεβάτι μου. Μου ζήτησαν να μην κινηθώ γιατί αλλιώς θα μου έκαναν κακό, αλλά δεν μου έκαναν ποτέ κακό. Με σήκωσαν από το κρεβάτι, σαν να αιωρούμουν και με πέρασαν μέσα από το παράθυρο. Με πήγαν στο σκάφος τους που βρισκόταν έξω από το σπίτι μου. Με ξάπλωσαν στο κρεβάτι. Αυτό συνέβαινε τρεις με τέσσερις φορές το χρόνο... Τους έβλεπα να έρχονται, περνώντας μέσα από τους τοίχους και τις πόρτες και εγώ τους έλεγα να κάνουν ότι θέλουν αρκεί να μη με πειράξουν. Πριν από τέσσερα χρόνια άρχισε να με κουράζει όλο αυτό. Τους είπα "κοιτάξτε, δεν πρέπει να το κάνετε αυτό" αλλά εκείνοι μου έλεγαν ότι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Δεν ήξερα τι εννοούν. Μετά είπα σε αυτόν που με επεξεργαζόταν, ο οποίος ήταν ψηλότερος, με μεγάλο κεφάλι το οποίο έβαλε απέναντι στο δικό μου, "γιατί το κάνετε αυτό συνέχεια;". Εκείνος με κοίταξε με τα μεγάλα μαύρα μάτια του και είπε "θα μάθεις με τον καιρό". Σταμάτησαν όμως να έρχονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Είμαι απογοητευμένος... Μου άρεσε που με επισκέπτονταν. Ήλπιζα να μάθω κάτι. Αλλά ποτέ δεν μου μίλησαν και ενώ περίμενα να μου δώσουν κάποιο μήνυμα για να μεταφέρω, μου έλεγαν να σταματήσω. Το μήνυμά τους ήταν βασικά, "σκάσε"».
«Πήρα την απόδειξη»
Sabastian: «Ήταν πριν από περίπου τρία χρόνια. Είδα αυτόν τον Ε.Τ. Με ξύπνησε μέσα στη νύχτα, τη στιγμή που διαλογιζόμουν. Υπάρχουν... Έμοιαζε με μικρό παιδί, με τη διαφορά ότι είχε τεράστια μάτια, μικρή μύτη και μικρό στόμα. Δεν μου έκαναν τίποτα. Απλά άνοιξαν τα μάτια μου. Ήταν κάπως τρελό, επειδή, πριν από αυτό, ζήτησα κάτι τέτοιο να μου συμβεί, μόνο για να ξέρω ότι υπάρχουν και πράγματι πήρα την απόδειξη. Ξέρεις, ήταν εκεί. Αυτό συνέβη».«Έρχονταν σε εμένα από τότε που ήμουν παιδί»
Viviane: «Περίπου στις δύο και μισή το πρωί, υπήρχαν τέσσερα μικρά Greys στην άκρη του κρεβατιού μου. Όλοι έμοιαζαν μεταξύ τους, τους κοιτούσα και τους είπα "Είστε τόσο άσχημοι. Γιατί δεν φοβάμαι;". Αλλά έκαναν κάτι και με ηρέμησαν. Ένας από αυτούς, ήρθε κοντά μου και μου έκανε κάτι. Μου έδειχναν φωτογραφίες, κάτι σαν ολογράμματα. Ήξερα ότι πρόκειται για εικόνες από την ζωή μου κατά το παρελθόν, αλλά δεν ήμουν σίγουρη τι ήταν αυτό που μου έδειχναν. Αυτό που μου είπαν ήταν ότι έρχονταν σε εμένα από τότε που ήμουν παιδί. Με δίδαξαν πράγματα που υποτίθεται ότι θα δίδασκαν σε άλλους εδώ στη Γη... μου έλεγαν πράγματα όπως για την εξυγίανση του περιβάλλοντος, να φερόμαστε καλά ο ένας στον άλλον και να έχουμε αδελφική αγάπη. Και, επίσης, το μεγάλο πράγμα που ήταν σημαντικό για αυτούς, ήταν να απαλλαγούμε από τα πυρηνικά εργοστάσια».
«Με έστειλαν πίσω στο χρόνο...»
James: «Στο όρος Rainier, στις 24 Δεκεμβρίου του 1973, είχα μια τηλεπαθητική επαφή με έναν ιπτάμενο δίσκο που εμφανίστηκε ως ένα λαμπρό φως στον ουρανό. Επικοινωνούν μαζί μας, αλλά το κάνουν τηλεπαθητικά. Πραγματικά, δεν θέλουν να μας δείξουν τον εξοπλισμό τους ή τα δωμάτιά τους. Η επαφή μου έμοιαζε με μια σύντομη συνεδρία. Δεν καθόμασταν σε καρέκλες, έγιναν όλα τηλεπαθητικά. Αυτή ήταν μια από τις εμπειρίες μου. Έχω επικοινωνήσει με πολλούς εξωγήινους. Τριάντα "φυσιολογικούς" τύπους εξωγήινων. Διακόσια άλλα είδη εξωγήινων. Μπορώ να μιλήσω σε αυτούς και στους ανθρώπους τους στην Γη για να μάθω τα πάντα: από το ποια θα είναι η επόμενη Μις Αμερική, μέχρι το ποιος θα κερδίσει το Super Bowl… Με έστειλαν πίσω στο χρόνο... Όσα έλεγαν τα ημερολόγια των Μάγιας, συνέβησαν. Οι αύρες μας έχουν περάσει στην τρίτη διάσταση. Αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή μου».«Με πήγαν στο ηλιακό πλέγμα…»
John: «Είδα καθαρά σκηνές με εξωγήινους, στην αίθουσα του μαιευτηρίου όπου γεννήθηκα. Αργότερα, η επόμενη εμπειρία μου ήταν όταν ήμουν τριών ετών. Αυτά τα πλάσματα, ήρθαν στο δωμάτιό μου. Περπατήσαμε στους τοίχους και βρεθήκαμε έξω στο δάσος όπου εκεί στέκονταν τρία ελάφια που έμοιαζαν να είναι σαν καρτούν. Όπως έμαθα αργότερα, ήταν Zetas ("είδος" εξωγήινων). Καθίσαμε κάτω, και αυτός σχεδίασε στη λάσπη το φεγγάρι και τη Γη και κάτι γραμμές, απομακρυσμένες από τους συγκεκριμένους πλανήτες, δείχνοντάς μου από πού είχε έρθει... Αργότερα, βρέθηκα στον ιπτάμενο δίσκο… Κοιτούσα από ψηλά τη Γη και το φεγγάρι. Σε μια άλλη εμπειρία, είδα τις σιλουέτες τους να στέκουν στην άκρη του κρεβατιού μου… Μετά με μετέφεραν με μια μπλε ακτίνα, λίγων εκατοστών σε διάμετρο. Με πήγαν στο ηλιακό πλέγμα… Του είπα φωναχτά, "Μπορείτε να μου δείξει τον ιπτάμενο δίσκο;" και με αυτό, απλά εξαφανίστηκαν. Σχεδόν εξατμίστηκαν μπροστά μου».
Καταγραφή Zetas σε βίντεο
«Όλοι τους είχαν μικρά στόματα και μεγάλα, μαύρα μάτια»
Sebastien: «Όλη μου τη ζωή είχα οράματα, τα οποία δεν μπορούσα ποτέ να ελέγξω. Αρχικά απήχθη όταν ήμουν δεκαέξι ετών. Σηκώθηκα ψηλά στον αέρα. Δεν υπήρχε βαρύτητα... Ήταν ένας μικρός ιπτάμενος δίσκος, στρογγυλό. Έμοιαζε να έχει ένα κατακόρυφο άνοιγμα. Είχε ορθογώνιο σχήμα. Δεν είδα να έχει πόρτες καθώς στην ουσία μεταφέρθηκα μέσα στο χώρο του δίσκου. Μπορούσα να δω τους πανύψηλους Grey στα δεξιά μου να μιλούν ο ένας στον άλλο. Όλοι τους είχαν μικρά στόματα και μεγάλα, μαύρα μάτια. Ήταν ένας πολύ γάργαρος ήχος. Ήταν πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Δεν ένιωσα φόβο, απλά έβλεπα, κοιτούσα γύρω μου».
«Μπορείτε να σύρετε τους κ… σας εδώ και να με πάρετε μαζί σας»
Bruce: «Κοίταξα μακριά και είδα ένα φως πάνω από τα βουνά. Φαινόταν ξεκάθαρα σαν UFO για μένα. Έτσι είπα φωναχτά, "Αν έρχεστε για μένα, μπορείτε να σύρετε τους κ… σας εδώ και να με πάρετε μαζί σας". Και μόλις το είπα αυτό, κινήθηκε σε υπερηχητικές ταχύτητες. Σταμάτησε ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου. Ήταν τεράστιο. Ήταν στρογγυλό και "λουζόταν" στο φως. Είχε όλα αυτά τα χρώματα του ουράνιου τόξου, όπως το ροζ, το πράσινο, το κόκκινο, το πορτοκαλί και το κίτρινο. Αλλά δεν έκανε τίποτα. Απλά έμεινε εκεί. Γι' αυτό και κάθισα εκεί κοιτάζοντας αυτό το πράγμα, στη συνέχεια μετά από δέκα λεπτά ήρθε και πέρασε αλλά δεν έγινε τίποτα. Τότε ξαφνικά αυτό το πράγμα αρχίζει να υποχωρεί, έγινε φωτεινότερο, πήρε σχεδόν ένα λευκό ζεστό χρώμα και ξαφνικά εξαφανίστηκε ακριβώς μπροστά από τα μάτια μου. Δεν πέταξε μακριά κυριολεκτικά έκανε ένα... σσσσσσσσσσσσσσ και εξαφανίστηκε».
Η ελληνική περίπτωση
Μια από τις σπάνιες περιγραφές για απαγωγή Έλληνα από εξωγήινα όντα. Πρόκειται για την περίπτωση μιας γυναίκας, η οποία περιγράφει την εμπειρία που έζησε, πριν από περίπου 25 χρόνια στο Βόλο. «Το Νοέμβριο του 1990 έπρεπε να πάμε με μια φίλη μου στην Θεσσαλονίκη. Φθάνοντας στο Βόλο είπαμε να σταματήσουμε για ύπνο και την άλλη μέρα να συνεχίσουμε το ταξίδι. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου είχε μπαλκόνι με θέα τον Παγασητικό κόλπο. Απέναντι μου σε μεγάλο ύψος στον ουρανό υπήρχε ακίνητο ένα αρκετά μεγάλο φως δέκα φορές πιο δυνατό από όλα τα άλλα αστέρια. Πριν πέσουμε για ύπνο από το μπαλκόνι βλέπω ότι αυτό το φως υπήρχε ακόμα εκεί στο ίδιο σημείο ακίνητο. Πέφτουμε για ύπνο. Μετά από λίγη ώρα ξυπνάω τρομαγμένη νιώθοντας παρουσίες στο δωμάτιο. Κοιτάζω δίπλα μου. Η φίλη μου κοιμάται βαθιά. Κοιτάζω γύρω μου δεν βλέπω κανένα. Σηκώνομαι και πηγαίνω προς την πόρτα. Ήταν κλειδωμένη όπως την είχαμε αφήσει. Αφήσαμε ανοιχτό το παραθυρόφυλλο γιατί θέλαμε να έχουμε τα φώτα της πόλης και την ωραία θέα μέσα στο δωμάτιο. Κοιτάζω προς το σημείο του ορίζοντα που υπήρχε πιο νωρίς το φως. Τώρα δεν υπάρχει. Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο μπαλκόνι. Ψάχνω στον ορίζοντα μήπως το δω σε άλλη θέση. Τίποτα. Κοιτάζω από πάνω μου στον ουρανό και παγώνω. Στέκεται από πάνω μου σε ύψος περίπου 50 μέτρων. Ήταν ένας σκοτεινός όγκος με κάτι περιμετρικά μικρά φώτα διαφόρων χρωμάτων. Λιποθυμώ..
(…)
«Όταν λιποθύμησα στο μπαλκόνι δεν έπεσα κάτω αλλά βρέθηκα ξαφνικά σε ένα δωμάτιο κάτασπρο και άδειο. Υπήρχε μόνο ένα παράθυρο που θύμιζε φινιστρίνι και κοίταξα έξω. Φαίνονταν μόνο τα άστρα του ουρανού. Περίμενα αρκετή ώρα μόνη μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Κάποια στιγμή το δωμάτιο γέμισε με ένα φως ροζ χρώματος. Βρίσκομαι ανάσκελα με κάτι φωτεινές σφαίρες να κινούνται γύρω μου.
Οι σφαίρες που ήταν σαν μπαλάκια του πινκ πονκ άρχισαν να διαπερνούν το σώμα μου. Εγώ τιναζόμουν πάνω κάτω και πονούσα. Ήθελα να σηκωθώ να φύγω και να φωνάξω γιατί πονούσα πολύ. Ένιωσα τσουξίματα και κοψίματα στο δέρμα μου. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ αυτό το μαρτύριο. Στο βάθος διέκρινα ένα κοντόσωμο ανθρωποειδές με περίεργο κεφάλι σαν πεπόνι. Βρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο (το κάτασπρο και άδειο). Μετά εμφανίστηκε ένα ανθρωποειδές το οποίο ήταν όμορφο με γήινα χαρακτηριστικά ψηλό, με πολύ λοξά μάτια γαλανά αμυγδαλωτά και μακριά μαλλιά. Είχε ξανθά – άσπρα μαλλιά και πολύ σοβαρό και βαθύ βλέμμα. Φορούσε ολόσωμη φόρμα μεταλλικού χρώματος. Είχε φαρδιά ζώνη στην μέση του και υπήρχαν πολλά κουτάκια (θήκες) και φωτάκια πάνω της. Άρχισε να μου μιλάει σε μια άγνωστη γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Σταμάτησε και άρχισε να μιλάει μέσα στο μυαλό μου (τηλεπάθεια). Έπρεπε να σε πονέσουμε’ μου είπε, ‘αλλά δεν πρέπει να φοβάσαι πια. Πολύ παλαιοτέρα ήσουν μαζί μας. Τώρα είμαστε στο διάστημα μέσα στο σκάφος που είδες αρκετές φορές.. Σε ορισμένα σημεία του διαστήματος γίνεται πόλεμος. Η γη καταστρέφεται και θα προσπαθήσουμε να σας σώσουμε…’ κάποια στιγμή έβγαλε από μια θήκη στη ζώνη του ένα τετράγωνο αντικείμενο το οποίο μόλις άφησε από τα χέρια του ξετυλίχθηκε και έγινε ένας μεγάλος χάρτης του διαστήματος. Ο χάρτης αυτός που σου έδινε την εντύπωση ότι δεν μπορεί να τσαλακωθεί ή να σχιστή ήταν γεμάτος από σημάδια και πάνω τους ήταν γραμμένα διάφορα περίεργα σύμβολα. Υπήρχαν και κάτι γραμμές σαν τροχιές μεταξύ τους. Μου έδειξε μια κουκίδα στο χάρτη. Μου είπε ότι ήταν η γη. Γύρω μας επικρατούσε ‘χαμός’ από αστέρια σαν την γη. Μου έδειξε ένα άλλο άστρο λίγο πιο πάνω από τη γη και μου είπε ότι από εκεί είναι…».
Blogger Comment
Facebook Comment