Η Αμερική σήμερα δεν παρακολουθεί με αγωνία μόνο τον τυφώνα Σάντι, αλλά και την έναρξη της δίκης του δωδεκάχρονου... αγοριού που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον νεοναζί πατέρα του πριν από δυο χρόνια, ενώ αυτός κοιμόταν στο σαλόνι του στην Καλιφόρνια.Λίγο πριν την αυγή, την 1η Μαΐου του 2011 ο δεκάχρονος τότε Joseph Ηall ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του και τέντωσε το χέρι του για να φτάσει στο τελευταίο ράφι της ντουλάπας.
Εκεί ο πατέρας του Jeff κρατούσε ένα ρεβόλβερ, πάντα οπλισμένο. Κατέβηκε τη σκάλα του σπιτιού, αφόπλισε, έσκυψε πάνω από τον πατέρα του που κοιμόταν στον καναπέ και πυροβόλησε μέσα στο αυτί του. Εξ επαφής. Ο Joseph είχε μεγαλώσει παρακολουθώντας τις συγκεντρώσεις νεοναζί της περιοχής μέσα στο σπίτι του, αφού ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός της τοπικής οργάνωσης Νεοναζί. Ο Jeff άνεργος υδραυλικός προοριζόταν για ακόμη υψηλότερες θέσεις στα κλιμάκια των αμερικανών νεοναζί και συχνά ξυλοκοπούσε τον γιο του και τη γυναίκα του- αν και η αγαπημένη συνήθεια του ήταν να κλωτσάει τον Joseph στον πισινό.
Η υπόθεση του Joseph σόκαρε εξαρχής και προκάλεσε πλήθος δημοσιευμάτων που τόνιζαν την εξτρεμιστική δράση του θύματος.«Ο θάνατος ενός Αμερικάνου Ναζί» ήταν ο επικρατέστερος τίτλος σε αυτή την υπόθεση που εξαρχής ξεπέρασε την είδηση της δολοφονίας ενός πατέρα από το δεκάχρονο γιo και εστίασε στη νεοναζιστική δράση του πατέρα. Μια μέρα πριν τη δολοφονία, φωτογράφος και ρεπόρτερ των New York Times βρίσκονταν στο σπίτι του Jeff Hall προκειμένου να καταγράψει για την εφημερίδα τη συνεδρίαση της τοπικής οργάνωσης νεοναζί στο σαλόνι με την τεράστια σημαία του αγκυλωτού σταυρού να κυριαρχεί στο χώρο. O Jeff πόζαρε περήφανος στην κάμερα δηλώνοντας πως αγωνίζεται για μια Αμερική αποκλειστικά για λευκούς και δηλώνοντας έτοιμος να πεθάνει για αυτό τον στόχο. Ο μικρός Joseph έτρωγε το σάντουιτς του καθισμένος στη σκάλα του σαλονιού και παρακολουθούσε τη συγκέντρωση που είχε ως βασικό θέμα τη δημιουργία ενός ενόπλου σώματος περιφρούρησης της μεξικανικής μεθορίου.
Tα φιλοσοφικά – και όχι μόνο- ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: μπορεί ο δηλητηριώδης ρατσισμός να οδηγήσει σε τέτοιου είδους βία; Μπορεί ένα παιδί που έχει εκτεθεί από μωρό στο φυλετικό μίσος να ξεχωρίσει τι είναι σωστό και τι λάθος; Και άραγε «πώς μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που έχει εκτεθεί σε τόσο τοξικό μίσος όταν προσπαθεί να βρει μια διέξοδο από αυτό που ζει;», όπως παρατηρούν οι New York Times. Ο συνήγορος του μικρού υποστηρίζει πως η έκθεση του σε ένα περιβάλλον νεο-ναζί και η φυσική κακοποίηση που υπέστη στο σπίτι, του προκάλεσαν μια σειρά από νευρολογικά και ψυχολογικά προβλήματα. Ο κατήγορος από την πλευρά του, υποστηρίζει πως αν και ο Joseph έχει μερικά γλυκά χαρακτηριστικά είναι σίγουρα δολοφόνος. Ισχυρίζεται ότι ο μικρός φοβόταν ότι ο πατέρας του θα χωρίσει τη μητριά του και θα εγκαταλείψει την οικογένεια, καθώς και πως ήταν θυμωμένος μαζί του επειδή τον είχε χτυπήσει το προηγούμενο βράδυ.
Καθώς σήμερα ο Joseph οδηγείται στο δικαστήριο – χωρίς σώμα ενόρκων- έχει ήδη το ρεκόρ του μικρότερης ηλικίας κρατούμενου στις φυλακές εφήβων της Καλιφόρνιας. Όταν συνελήφθη ήταν ένα μικροσκοπικό δεκάχρονο μπερδεμένο αγόρι. Σήμερα οι δικαστές θα δουν έναν εύσωμο δυνατό έφηβο – μεγάλωσε πολύ τα τελευταία χρόνια μέσα στα κρατητήρια. Ένα αγόρι που τη στιγμή της σύλληψης φέρεται να είπε στους αστυνομικούς «αυτή η σχέση πατέρα γιου έπρεπε να φτάσει στο τέλος της». [iefimerida]
