στον παραλήπτη της στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πρόκειται για την ευχετήρια κάρτα που απέστειλε στις 20 Απριλίου 1965 ο Ιωάννης Σιταράς, από την Αθήνα, στην εγγονή του, Βασιλεία Σιταρά-Μαζότα, στο Κονέκτικατ, όπως αναφέρει ο "Εθνικός Κήρυκας" της Νέας Υόρκης.
Την κάρτα του αειμνήστου παππού της, η 59χρονη, σήμερα, ομογενής την έλαβε τη Δευτέρα, 28 Μαρτίου 2011. Όταν την εντόπισε στην αλληλογραφία της, δεν πίστευε στα μάτια της. Διάβαζε ξανά και ξανά το κείμενο με τις ευχές και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είναι δυνατόν η ταχυδρομική κάρτα που της έστειλε ο παππούς της να φτάσει στα χέρια της δεκαετίες μετά.
«Δάκρυζα, καθώς την διάβαζα. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα λάμβανα, μετά από τόσα χρόνια, τις ευχές του παππού μου», επεσήμανε στον "Εθνικό Κήρυκα" η Βασιλεία Σιταρά-Μαζότα. Και συνεχίζει: «Ο παππούς μου Ιωάννης Σιταράς έχει πεθάνει δεκαετίες πριν και η κάρτα ετούτη ήρθε να "φρεσκάρει" τις μνήμες μου και να μου υπενθυμίσει ότι ο παππούς λάτρευε τόσο εμένα, όσο και τον αδελφό μου. Ήθελε, μέσω αυτής της κάρτας, να μας υπενθυμίσει ότι οφείλουμε να γνωρίσουμε την Αθήνα και να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτή».
Η κάρτα άργησε να φτάσει στον προορισμό της, καθώς ο παππούς της δεν είχε αναγράψει σε αυτήν την ακριβή διεύθυνση και τον ταχυδρομικό κώδικα. Έγραψε, μόνο, στα αγγλικά: «Μiss Vassoula Sitara, Hartford, Connecticat».
Στα αγγλικά είχε γραφτεί και η ευχή του παππού προς την εγγονούλα του: «Dearest granddaughter, On the occasion of Holy day of Easter, I send you this card to take an idea of Athens. I want you to enjoy Easter with all family. Kisses to Dad Mom & Johnny. I hug you. Bapou».
«Η κάρτα ετούτη είναι πολύ σημαντική για μένα. Θα τη βάλω σε μια γυάλινη κορνίζα, έτσι ώστε όποιος έρχεται στο σπίτι μου να μπορεί να θαυμάζει την θέα της Αθήνας, αλλά και τις ευχές και τον γραφικό χαρακτήρα του παππού μου. Θα τη διατηρήσω σαν φυλαχτό και θα παρακαλέσω και τα παιδιά μου να την προσφέρουν ως δώρο στα παιδιά τους», επεσήμανε η κα Σιταρά.
Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια, η κα Σιταρά κρατάει ζωντανή την εικόνα του παππού και της γιαγιά, για τους οποίους διατηρεί τις καλύτερες αναμνήσεις. Ο παππούς της, όπως είπε, ασχολούνταν με το εμπόριο καπνών και ομιλούσε άπταιστα την αγγλική γλώσσα.
Ο πατέρας της, Βύρων Σιταράς, ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά του ζεύγους Ιωάννη και Βασιλείας Σιταρά. Πήγε στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Εκεί, γνωρίστηκε με την Ελληνοαμερικανίδα Μερσίνη Κατέρη, με την οποία παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά, την Βασιλεία και τον Τζον, που σήμερα ασκούν το επάγγελμα της κτηματομεσίτη και του δικηγόρου, αντίστοιχα.
Ερωτηθείσα αν τους είχε επισκεφθεί ποτέ ο παππούς, η κ. Μαζότα απάντησε ότι δεν κατάφερε να εκπληρώσει το όνειρό του, καθώς πέθανε νωρίς.
«Ο παππούς μου είχε μάθει τα Αγγλικά στο σχολείο, ως δεύτερη γλώσσα, και διέμενε στην Άνω Πεύκη Αμαρουσίου. Εγώ τον είχα γνωρίσει από τις διάφορες επισκέψεις που κάναμε στην Αθήνα, όσο ζούσε ο πατέρας μου», σημειώνει η Βασιλεία Μαζότα.
Η ομογενής, όπως αναφέρει και η εφημερίδα "The Hartford Courant", την επόμενη της παραλαβής της πολυταξιδεμένης κάρτας, επισκέφθηκε το Ταχυδρομείο της περιοχής για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για το "δώρο" που της έκαναν, εν όψει του φετινού Πάσχα.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του Ταχυδρομείου του Κονέκτικατ, ανάφερε ότι πολλές φορές τα γράμματα επιστρέφουν, όταν ο παραλήπτης αλλάζει διεύθυνση, ή όταν είναι ελλιπής η διεύθυνσή του και τόνισε ότι -κατά κανόνα- καταβάλλονται προσπάθειες για τον εντοπισμό του παραλήπτη ή για την επιστροφή στον αποστολέα.
