δηλώνει και σοκάρει όταν λέει ότι επί 1,5 χρόνο καθόταν μόνη της σπίτι και έκλαιγε...
««Οι πιο δυνατές πληγές είναι από την απώλεια αγαπημένων ανθρώπων. Έχασα τη μητέρα μου πριν από δυόμισι χρόνια. Ζούσε για μένα. Ο πόνος είναι ένα μαχαίρι που βρίσκεται μόνιμα στην καρδιά. (...) Σκεφτείτε ότι δεν πείραξα τίποτα από το δικό της σπίτι. Ακόμη και τα ρούχα της είναι στη θέση τους. (...) Ενάμιση χρόνο έκλαιγα κάθε μέρα. Όσο καθόμουν σπίτι μου, μόνη μου, δεν άντεχα. Προσπαθούσα να πηγαίνω σπίτι μόνο για ύπνο...»
Δεν κάνω σχέδια για το μέλλον. Είμαι της άποψης πως όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει. Ζω το σήμερα. Είμαι αυτής της φιλοσοφίας. Έχω βιώσει χιλιάδες ανατροπές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως πριν από δέκα χρόνια, δυο ημέρες πριν από μια πρεμιέρα, μπήκα στο νοσοκομείο και πήγα να πεθάνω. Βγήκα μετά από σχεδόν δυο μήνες. Δυο φορές έχω φτάσει κοντά στον θάνατο. Με είχαν τελειωμένη. Την πρώτη φορά έζησα από την προσωπική μου θέληση. Δεν είχα συναίσθηση μάλλον του προβλήματος. Είμαι πεισματάρα.
Πιστεύω πως όταν σου συμβαίνει κάτι δεν πρέπει να αυτοκαταστραφείς, αλλά να το παλέψεις. Η ζωή είναι ένα δώρο και πρέπει να τη σεβόμαστε -όχι μόνο την δική μας αλλά και των συνανθρώπων μας. Κοιτάμε την πάρτη μας. Γι’ αυτό φτάσαμε σε αυτό το τέλμα. Αν ήμασταν ο ένας για τον άλλον αγαπημένοι, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα», τόνισε η Ελένη Φιλίνη στο περιοδικό "ΕΓΩ".[markos.tv]
