Τίποτα φαινομενικά στην ζωή του Stanley Thornton Jr., από το Ρέντινγκ της Καλιφόρνιας...
δεν δείχνει να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα ενός μέσου ενήλικα… Έχει την δουλειά του, το αυτοκίνητό του, την καθημερινότητα γενικότερα ενός φυσιολογικού ανθρώπου. Ωστόσο, αν κάποιος τρυπώσει στο δωμάτιό του καταλαβαίνει ότι σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με την περίπτωσή του.
Για κρεβάτι έχει μια μωρουδιακή κούνια τεραστίων διαστάσεων, στο κομοδίνο του υπάρχει ένα μπιμπερό, ενώ στο χώρο είναι τοποθετημένες μεγάλες συσκευασίες με πάνες.
Στο πάτωμα βρίσκεται η χαρά του παιδιού… παιχνίδια… παντού παιχνίδια αρκουδάκια, τουβλάκια, αυτοκινητάκια, στρατιωτάκια… Η περίπτωση του Stanley είναι πολύ ιδιαίτερη, καθώς πάσχει από μία μορφή μετατραυματικού σοκ, που τον κάνει να καταφεύγει σε... βρεφικές συνήθειες για να ξεπεράσει το άγχος του. Τα σημάδια της ασθένειάς άρχισαν να εκδηλώνονται όταν χώρισαν οι γονείς του. Τότε 12 ετών και ένιωσε παραμελημένος.Πέρασε λίγο διάστημα, και ενώ ζούσε με τον πατέρα του, άρχισε να «βρέχει» το κρεβάτι του. Έτσι, αποφάσισε να φοράει πάνες, για να μην χρειάζεται να αλλάζει συνεχώς τα σεντόνια. Καθώς ο πατέρας του δεν ασχολήθηκε ποτέ με το γιό του, δεν ήταν δύσκολο για το αγόρι να κρύψει το πρόβλημά του.
Ωστόσο, η περίπτωσή του άρχισε να αποκτά και άλλες διαστάσεις. Και αυτό γιατί ο πολύ σύντομα, ο Stanley ανακάλυψε ότι, εκτός από τις πάνες, αυτό που τον ανακούφιζε ήταν να πίνει το γάλα του με μπιμπερό και να κοιμάται με πιπίλα.Εξηγώντας τα συναισθήματά του λέει: «Ένιωθα μια θαλπωρή που δεν μου πρόσφερε κανείς», εξηγεί και προσθέτει: «ήταν ο μόνος τρόπος να νιώσω ζεστασιά και ηρεμία». Ακόμη και ως παιδί στο σχολείο έβρισκε μια απόμερη γωνιά και έπινε το γάλα ή το χυμό με το μπιμπερό του.
Το «θέμα» του πήγε ένα βήμα παραπέρα πριν δέκα χρόνια, όταν βρήκε μέσω αγγελίας μια «μαμά», η οποία ανέλαβε να εξυπηρετεί τις ανάγκες του ως μωρό. Η συγκεκριμένη γυναίκα αντιμετωπίζει και εκείνη σχετικό ψυχικό πρόβλημα, καθώς έχει χάσει δύο παιδιά και φροντίζοντας τον Stanley, αναπληρώνει κατά ένα τρόπο την απώλειά της. Ο ίδιος λέει: «Πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι σεξουαλικό ανάμεσά μας, όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Με περιποιείται, όπως θα έκανε με οποιοδήποτε μωρό». Για το εαυτό του δηλώνει με πείσμα: «Δεν ενοχλώ κανέναν. Δεν παίρνω ναρκωτικά και δεν πίνω. Το μόνο που θέλω είναι να ζω λίγο σαν μωρό».[24wro]
δεν δείχνει να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα ενός μέσου ενήλικα… Έχει την δουλειά του, το αυτοκίνητό του, την καθημερινότητα γενικότερα ενός φυσιολογικού ανθρώπου. Ωστόσο, αν κάποιος τρυπώσει στο δωμάτιό του καταλαβαίνει ότι σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με την περίπτωσή του.
Για κρεβάτι έχει μια μωρουδιακή κούνια τεραστίων διαστάσεων, στο κομοδίνο του υπάρχει ένα μπιμπερό, ενώ στο χώρο είναι τοποθετημένες μεγάλες συσκευασίες με πάνες.
Στο πάτωμα βρίσκεται η χαρά του παιδιού… παιχνίδια… παντού παιχνίδια αρκουδάκια, τουβλάκια, αυτοκινητάκια, στρατιωτάκια… Η περίπτωση του Stanley είναι πολύ ιδιαίτερη, καθώς πάσχει από μία μορφή μετατραυματικού σοκ, που τον κάνει να καταφεύγει σε... βρεφικές συνήθειες για να ξεπεράσει το άγχος του. Τα σημάδια της ασθένειάς άρχισαν να εκδηλώνονται όταν χώρισαν οι γονείς του. Τότε 12 ετών και ένιωσε παραμελημένος.Πέρασε λίγο διάστημα, και ενώ ζούσε με τον πατέρα του, άρχισε να «βρέχει» το κρεβάτι του. Έτσι, αποφάσισε να φοράει πάνες, για να μην χρειάζεται να αλλάζει συνεχώς τα σεντόνια. Καθώς ο πατέρας του δεν ασχολήθηκε ποτέ με το γιό του, δεν ήταν δύσκολο για το αγόρι να κρύψει το πρόβλημά του.
Ωστόσο, η περίπτωσή του άρχισε να αποκτά και άλλες διαστάσεις. Και αυτό γιατί ο πολύ σύντομα, ο Stanley ανακάλυψε ότι, εκτός από τις πάνες, αυτό που τον ανακούφιζε ήταν να πίνει το γάλα του με μπιμπερό και να κοιμάται με πιπίλα.Εξηγώντας τα συναισθήματά του λέει: «Ένιωθα μια θαλπωρή που δεν μου πρόσφερε κανείς», εξηγεί και προσθέτει: «ήταν ο μόνος τρόπος να νιώσω ζεστασιά και ηρεμία». Ακόμη και ως παιδί στο σχολείο έβρισκε μια απόμερη γωνιά και έπινε το γάλα ή το χυμό με το μπιμπερό του.
Το «θέμα» του πήγε ένα βήμα παραπέρα πριν δέκα χρόνια, όταν βρήκε μέσω αγγελίας μια «μαμά», η οποία ανέλαβε να εξυπηρετεί τις ανάγκες του ως μωρό. Η συγκεκριμένη γυναίκα αντιμετωπίζει και εκείνη σχετικό ψυχικό πρόβλημα, καθώς έχει χάσει δύο παιδιά και φροντίζοντας τον Stanley, αναπληρώνει κατά ένα τρόπο την απώλειά της. Ο ίδιος λέει: «Πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι σεξουαλικό ανάμεσά μας, όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Με περιποιείται, όπως θα έκανε με οποιοδήποτε μωρό». Για το εαυτό του δηλώνει με πείσμα: «Δεν ενοχλώ κανέναν. Δεν παίρνω ναρκωτικά και δεν πίνω. Το μόνο που θέλω είναι να ζω λίγο σαν μωρό».[24wro]