Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι επιταγές της μόδα όριζαν ότι τα λακκάκια στα μάγουλα ήταν αρεστά και άκρως επιθυμητά.
Γι αυτό το λόγο ο Μάρτιν Γκόετς το 1896 δημιούργησε ένα μηχανισμό που ήταν ιδανικός για την ενδυνάμωση και τη συντήρηση για τα ήδη υπάρχοντα λακκάκια.
Η εφεύρεση διαθέτει δύο άκρα και θυμίζει πολύ τη μορφή ενός διαβήτη. Το ένα άκρο διαθέτει μια ελαστική επένδυση και πιέζει το σημείο του προσώπου όπου επιθυμείται να γίνει το λακκάκι, ενώ το άλλο χρησιμοποιείται για να μαλάσει τη γύρω περιοχή και να κάνει το δέρμα πιο εύκαμπτο ώστε όπως τονίζει ο εφευρέτης να επιτευχθούν τα καλαίσθητα λακκάκια.
Η κίνηση που θα κάνει ο χρήστης του μηχανισμού είναι απλή και εύκολη καθώς με το ένα χέρι πιέζει τη λαβή και με το άλλο ασκεί μια περιστροφική κίνηση.
Γι αυτό το λόγο ο Μάρτιν Γκόετς το 1896 δημιούργησε ένα μηχανισμό που ήταν ιδανικός για την ενδυνάμωση και τη συντήρηση για τα ήδη υπάρχοντα λακκάκια.
Η εφεύρεση διαθέτει δύο άκρα και θυμίζει πολύ τη μορφή ενός διαβήτη. Το ένα άκρο διαθέτει μια ελαστική επένδυση και πιέζει το σημείο του προσώπου όπου επιθυμείται να γίνει το λακκάκι, ενώ το άλλο χρησιμοποιείται για να μαλάσει τη γύρω περιοχή και να κάνει το δέρμα πιο εύκαμπτο ώστε όπως τονίζει ο εφευρέτης να επιτευχθούν τα καλαίσθητα λακκάκια.
Η κίνηση που θα κάνει ο χρήστης του μηχανισμού είναι απλή και εύκολη καθώς με το ένα χέρι πιέζει τη λαβή και με το άλλο ασκεί μια περιστροφική κίνηση.